شب گذشته میرحسین موسوی که خیلی عصبانی شده بود، آماری از رشد شاخص بهای کالاها و خدمات را نشان داد و سعی داشت ادعای خود مبنی بر دروغ گو بودن احمدی نژاد را ثابت کند. وی مدعی بود در سایت بانک مرکزی آمار مورد ادعای وی وجود دارد و شاخص 25 درصد را درج کرده است. وی دائما این جمله را تکرار می کرد که در هر آمار و ارقامی مغلطه می کنند و دروغ می گویند. اما با مراجعه به سایت بانک مرکزی مغلطه جناب میرحسین ثابت می شود. آمار زیر 16 خردادماه در سایت بانک مرکزی قرار گرفته و تورم اردیبهشت ماه را 15 درصد اعلام کرده است. میرحسین به خیال خود زرنگی کرده و با اینکه احمدی نژاد بارها اعلام کرده است که آمار این ماه به 15 درصد رسیده است، به جمع آمار تمامی 12 ماه گذشته برای اثبات دروغگویی احمدی نژاد استناد می کند، در صورتی که این یک مغالطه و خود نوعی دروغ گویی است. چرا به مردم نمی گویید که مقصود من جمع 12 ماه است؟ این نکته را مخفی نگه می دارید تا با هر وسیله ای که شده به غلط ثابت کنید یک نفر دروغ می گوید؟ مشخص است که اگر در مجموع 12 ماه سال گذشته تورم 25 درصدی داشته باشیم و تورم 15 درصدی را با آن جمع کنیم، حاصل جمع نزدیک همان 25 درصد خواهد بود چرا که حاصل جمع 13 عدد به دست آمده را باید تقسیم بر 13 کنیم در نتیجه عدد 15 تنها می تواند یک واحد از 25 درصد بکاهد. و این امر باعث نمی شود تورم 15 درصد اردیبهشت ماه 88 را دروغ محض اعلام کنیم. جناب میرحسین! واقعا لحن دیشب شما در مناظره با اقای کروبی نشان دهنده ظرفیت پایین شما در برخورد با مشکلات و شرایط نه چندان دشوار بود. مجری بیچاره که ارام ترین مجری ممکن بود چه گناهی داشت که مورد خطاب داد و فریاد قرار گیرد. بنده خدا تصور کرد الان کتک هم می خورد. دقیقا به همین خاطر بوده که شما بارها در دوران مسئولیت خود قهر و استعفا را بر مدیریت و تدبر ترجیح دادید و مورد عتاب حضرت امام ره از این بابت قرار گرفتید. ادبیات و لحن شما هم که همه دیدند و شنیدند و بگذریم... برایتان متأسفم.
 به گزارش سایت بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، خلاصه نتایج به دست آمده از شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطق شهری ایران براساس سال پایه 100= 1383 (359 قلم کالا و خدمت) در اردیبهشت ماه 1388 به شرح ذیل است:
  شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطق شهری ایران در اردیبهشت ماه 1388 نسبت به ماه قبل 2/1 درصد افزایش یافت.
در مقایسه با ماه مشابه سال قبل ، رشد شاخص مذکور در اردیبهشت ماه به 15 درصد رسید که نشان دهنده ادامه روند کاهشی می باشد. یادآور می گردد که در مهرماه 1387 نرخ رشد شاخص مذکور 29/5 درصد بوده که تا اردیبهشت ماه 1388 ، معادل 14/5 واحد درصد از رشد شاخص قیمت کاسته شده است.
نرخ تورم در [مجموع] 12 ماه منتهی به اردیبهشت ماه سال 1388 نسبت به دوازده ماه منتهی به اردیبهشت  ماه سال 1387 معادل 6/23 درصد می باشد. لازم به توضیح است که نرخ تورم در دوازده ماه منتهی به فروردین ماه 1388 نسبت به دوازده ماه منتهی به فروردین ماه 1387 معادل 24/5 درصد بود که نشان دهنده ادامه آهنگ کاهش رشد نرخ تورم در اردیبهشت ماه می باشد. (نرخ تورم در 12 ماه منتهی به اردیبهشت یعنی اینکه 12 شاخص تورم را جداگانه برای هر ماه محاسبه و با یکدیگر جمع می کنند سپس با تقسیم آن بر 12 میانگین می گیرند و عدد حاصل تورم یکسال است نه تورم اردیبهشت ماه. فتأمل)

«نگران مردمی هستم که 30 سال به فرمان رهبرانشان همه جور جانفشانی کردند، نارسایی ها را همه را به جان خریدند، با وعده ها و شعارهایی که داده شد، نباید بگوییم فریب خوردند، باور کردند»!
آیا تردیدی هست که گوینده این سخن کمترین ارادتی به نظام اسلامی و رهبران انقلاب ندارد؟ بار دیگر جمله فوق را بخوانید. این سخن در یک جلسه خصوصی گفته نشده است، اظهارات یکی از اطرافیان آقای کروبی در مستند تبلیغاتی ایشان است، یعنی یک برنامه تلویزیونی پربیننده که علاوه بر حداقل 50 میلیون بیننده داخلی، دهها میلیون چشم حریص بیگانه نیز شاهد آن بوده اند. این برنامه یک برنامه زنده نیز نبوده است که احتمال خطای زبان و اشتباه  لپی! درباره آن قابل قبول باشد، بلکه این اظهارات در فیلمی مطرح شده که حداقل چندبار از سوی مسئولان ستاد ایشان مورد بررسی و حک و اصلاح قرار گرفته و نسخه نهایی آن برای پخش به سازمان صداوسیما تحویل گردیده است.
اکنون باید از آقای کروبی پرسید چگونه انتظار دارید و باور می کنید کسانی که کمترین ارادتی به امام و انقلاب ندارند، حامی و طرفدار سینه چاک شما باشند؟  حتماً می پذیرید که از آن بزرگوار به حق پیوسته درک سیاسی بیشتری نداشته و از علم و تقوای افزون تری برخوردار نیستید. برجسته ترین عارفان و فقیهان و فیلسوفان و سیاستمداران و هوشمندان نیز جرأت چنین ادعایی ندارند و «جایی که عقاب پر بریزد، از پشه لاغری چه خیزد»؟! بنابراین چرا باور کرده اید چند آدم بدسابقه، متهم به فساد اقتصادی، محکوم به جاسوسی و دشمن شناخته شده امام و انقلاب که دور خودتان جمع کرده اید، عاشق «مرام»! جنابعالی شده اند؟! شما که دشمن امام(ره) نیستید. هستید؟! دشمن انقلاب و نظام هم که نیستید و تاکنون کمترین بی ارادتی نسبت به مقتدای راحل خویش نداشته اید. بنابراین چرا به افراد یاد شده اجازه حضور در اطراف خود را می دهید؟ و از فرصت تبلیغات انتخاباتی که صداوسیما با سخاوت از کیسه ملت به شما داده است برای بدگویی نسبت به امام راحل(ره) استفاده می کنید؟!          ادامه مطلب...

آغاز مناظره میان کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری از هفته گذشته فضای افکارعمومی ایران را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. پدیده مناظره کاندیداها که برای نخستین بار و به ابتکار رسانه ملی در صحنه انتخابات ریاست جمهوری ایران انجام می شود، همانطور که از پیش حدس زده می شد فضای سیاسی کشور، به تبع آن نظرگاه انتخاباتی مردم  و سبد رای کاندیداها را دستخوش تحولات جدی کرده است.
ابراز نظرات صریح کاندیداها درباره موضوعات مختلف در مواجهه با رقبای خود و تن دادن به چالش های صریح که منجر به  محک خوردن هوش و توانایی آنها برای مدیریت صحنه های سخت و دشوار و قدرت آنها در دفاع از برنامه و کارنامه خویش شد، توجه وسیع مردم را به خود جلب کرده است و اکنون موجی در افکارعمومی جامعه ایرانی شکل گرفته است که می توان آن را مستقیماً با پدیده مناظره های انتخاباتی «هم ارز» تلقی کرد.
تا پیش از آغاز مناظره ها، تحلیل محتوای سبد رای کاندیداها نشان می داد که عواملی مانند شدت تبلیغات رسانه ای و خیابانی و همینطور حجم تخریب های بی امان سیاسی علیه محمود احمدی نژاد اندک جابجایی در آرا بوجود آورده است. تبلیغات وسیع و پرحجم میرحسین موسوی در تهران و شهرهای بزرگ چشم های مردم را پر کرده بود و این به طور حداقلی موجب شده بود تا چیزی حدود 10-5 درصد به آراء او اضافه شود، اگرچه این افزایش رای همچنان در حدی نبود که بتواند نتیجه انتخابات را جابجا کرده و رفتن به دور دوم را که هدف واقعی ستاد موسوی است محقق سازد. علت هم این بود که اولا رشد رای موسوی فقط منحصر به شهرهای بزرگ بود و ثانیاً برای همه ناظران مشخص بود که به محض آغاز مناظره ها وضعیت تغییر خواهد کرد ضمن اینکه احمدی نژاد هنوز هیچ حضور تبلیغاتی در سطح شهرها نداشت.
اگرچه اتاق عملیات روانی جبهه اصلاحات در هفته اول خردادماه تلاش کرد این گزاره را که رای موسوی «رشد شتابان» دارد به همگان بقبولاند اما مراجعه به پیمایش های افکارعمومی بوضوح نشان می دهد که رشد رای چند درصدی موسوی در آن ایام فقط مربوط به حضور وسیع تبلیغاتی وی در سطح شهرها و «غیبت تبلیغاتی احمدی نژاد» بود و به همین دلیل از روز 10 خرداد یعنی زمانی که دو عامل 1- حضور خیابانی دانشجویان حامی احمدی نژاد و گفت وگوی رو در رو با مردم و 2- آغاز ملایم فعالیت تبلیغاتی احمدی نژاد آغاز شد شیب منحنی رأی موسوی به حالت «ثابت» درآمد و از آن تاریخ هیچ نوعی از افزایش رأی برای کاندیداهای اصلاح طلب گزارش نشده است.
پس از آغاز مناظره ها و خصوصاً مناظره موسوی- احمدی نژاد در روز 14 خرداد ماه به سرعت نوعی دگرگونی واضح در سبد رای کاندیداها رخ داد گویی مردم برای تصمیم گیری خود در این باره که به چه کسی رأی بدهند و به چه کسی رأی ندهند به ملاک ها و معیارهای جدیدی دست یافته بودند. مهم ترین پدیده ای که با مراجعه به نظرسنجی های جدید انجام شده توسط مراکز معتبر می توان به آن دست یافت - و به نظر می رسد توصیف کننده فضای افکار عمومی جامعه ایرانی تا روز انتخابات باشد- این است که اکنون تقریباً تمامی پیمایش ها تأیید می کنند منحنی رأی کاندیدای اصولگرایان دارای شیب مثبت است که این شیب هر روز افزایش می یابد و منحنی رأی کاندیدای اصلاح طلب که تاکنون دارای شیب ثابت بود اکنون شیب منفی به خود گرفته و آراء او روز به روز در حال ریزش و کاهش است. یک نظرسنجی مربوط به یکی از مراکز معتبر افکار سنجی که روز شنبه نتایج  آن منتشر شده نشان می دهد در 24 استان رأی موسوی طی هفته گذشته 15-10 درصد کاهش و رأی احمدی نژاد 10-5 درصد رشد داشته است. در این نظرسنجی که جامعه آماری آن شامل بیش از 17500 نفر بوده رأی میرحسین موسوی 2/25 درصد و رأی مهدی کروبی 2/3 درصد بوده است.
یک نظرسنجی دیگر که توسط یکی از مراکز معروف به بی طرفی در انجام نظرسنجی صورت گرفته و نتایج آن هم روز شنبه 16 خرداد استخراج شده حاکی از آن است که در حالی که تا قبل از انجام مناظره احمدی نژاد و موسوی رأی او در شهر تهران به حد برابر با دکتر احمدی نژاد رسیده بود اکنون احمدی نژاد بیش از 10 درصد از رقیب اصلاح طلب خود جلو افتاده و رای او همچنان در حال رشد است. نظرسنجی یک مرکز تخصصی در 4 نقطه نمونه شهر تهران هم که روز شنبه انجام شده همین نتیجه را دقیقاً تأیید می کند. این مطالعه همزمان در روستاها هم انجام شده و به این نتیجه رسیده است که رأی احمدی نژاد در هفته گذشته به بیش از 75 درصد رسیده درحالی که رأی کاندیدای اصلاح طلبان حدود 15درصد است. بنابراین پیمایش 88درصد از مردم روستاها  تأکید کرده اند که در انتخابات مشارکت خواهند کرد.
با این وجود برخی ناظران عقیده دارند اگرچه روند کلی این نظرسنجی ها که نشان دهنده افزایش رأی احمدی نژاد و سقوط رأی موسوی است صحیح و قابل پذیرش است اما اعداد ارائه شده توسط آنها همچنان فضای قابل لمس افکار عمومی را به خوبی نمایندگی نمی کند. از دید این ناظران صراحت لهجه، قوت بیان، صداقت، استدلال  و استنادات قوی و شجاعتی که احمدی نژاد در مناظره های انتخاباتی از خود نشان داده نه فقط در شهرهای کوچک و روستاها بلکه در شهرهای بزرگی چون تهران و حتی مناطق شمالی آن تأثیری عمیق بر مردم گذاشته و اگر این موضوع را با سفرهای انتخاباتی وی به شهرهای بزرگ و وقوع استقبال های پرشکوهی که برخی از آنها بارها فراتر از استقبال انجام شده به هنگام سفرهای استانی است پیوند دهیم باید رأی احمدی نژاد را قطعاً عددی بالای 65 درصد محاسبه کرد.
این نتایج بی گمان برای طراحان عملیات روانی مدعیان اطلاحات خوشایند نیست و طبعاً آنها به جای تطبیق دادن خود با نگاه مردم برای مخدوش ساختن آن تلاش خواهند کرد. آخرین اطلاعات نشان می دهد اصلاح طلبان درپی آن هستند که در 3 روز آخر، واپسین تیرهای مانده در ترکش خود را که جملگی ازجنس عملیات روانی، تبلیغات و ناآرامی است شلیک کنند. اما سؤال این است که آیا رأیی را که در اثر چند سال تلاش و خدمت صادقانه و پاک به دست آمده می توان با 3روز عملیات روانی خنثی کرد؟

منحنی انتخابات ریاست جمهوری اکنون در اوج قرار دارد و گروه های سیاسی مختلف تمام تلاش خود را خواهند کرد تا در چند روز آینده بر مسیر حرکت این منحنی تاثیر بگذارند و آن را به شکل مورد نظر خود تنظیم نمایند. میزان موفقیت این تلاش ها البته همچون گذشته بستگی  به این دارد که کدام گروه درک صحیح تری از الگوی رفتار مردم و عناصر سازنده تصمیم های سیاسی آنها داشته باشد.
اگر 4 هفته اخیر را مبنای تحلیل قرار بدهیم می توان به دقت این موضوع را که دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب چه «سبک»هایی را برای مبارزه انتخاباتی خود در نظر گرفته اند تحلیل کرد.
این بازه زمانی در حالی آغاز شد که اصولگرایان پس از یک دوره «مواجهه با تخریب بی امان» و «غیبت تبلیغاتی» تصمیم  به اتخاذ یک استراتژی جدید در صحنه انتخابات گرفتند.
شدت و عمق تخریب ها علیه دولت اصولگرا در 3-2ماه گذشته که گاه بی انتها می نمود به اندازه ای رسید که برخی از تحلیلگران نتیجه گرفتند پروژه «نه احمدی نژاد» هیچ خط قرمزی را به رسمیت نمی شناسد و عدم تکرار دولت نهم برای برخی از جریان های سیاسی آنقدر حیاتی است که حاضر خواهند بود دست به هر اقدامی که مقدوراتشان - که البته کم هم نیست- اجازه دهد بزنند. دروغ، جعل و تهمت  تنها مقدمات فهرست طویل اقداماتی است که از دل این استراتژی بیرون آمد. در مقابل اما اصولگرایان تا زمانی که شدت تخریب ها علیه دولت «کاری، مردمی و انقلابی» از حد معینی فراتر نرفته بود دلیلی نمی دیدند که رویه جاری خود را تغییر داده و روشی دیگر به جای آن برگزینند. اما پس از آنکه محرز شد جنگ احزاب جدید حد  و مرز نمی شناسد و واقعاً  امر بر کسانی مشتبه شده که می توانند مردم را به پیمودن دوباره راهی نافرجام که 12 سال پیش آنها را به بیغوله اصلاحات کشاند وادار سازند، نوعی تغییر در رفتار انتخاباتی جریان اصولگرا لازم آمد. استراتژی جدید که بلافاصله تدوین شد و به سرعت به اجرا درآمد، مشخصاً 3 رکن عملیاتی را در بر می گرفت: 1- حضور قاطع و به اصطلاح «با دست پر» در مناظره ها که به خود رئیس جمهور باز می گشت و البته کسی تردید نداشت که احمدی نژاد به بهترین شکل از عهده آن برخواهد آمد. 2- حضور در خیابان ها و معابر اصلی شهرهای بزرگ توسط دانشجویان و جوانان انقلابی حامی دولت اصولگرا به منظور گفت وگوی رو در رو با مردم، پاسخ به سؤالات و ابهامات آنها و نهایتاً دعوت از آنها برای رأی مجدد به کاندیدای اصولگرایان و 3- آغاز فعالیت تبلیغاتی در سطح شهرها به شکل کاملاً کنترل شده فقط با این هدف که غیبت تبلیغاتی اصولگرایان - که ناشی از احساس بی نیازی آنها به پر کردن در و دیوار از عکس کاندیدای مورد نظر خود بود- به فرصتی برای یکه تازی جریان رقیب تبدیل نشود. تلفیق این 3 عنصر با یکدیگر به مبارزه انتخاباتی اصولگرایان سر و صورتی نو داد و موجی بزرگ از اقبال مردمی بالفعل به وجود آورد که هیچ کس حتی اصلاح طلبان را مجال انکار آن نبود. این موج اکنون چنان فراگیر شده که براساس آخرین مطالعات حتی در شهری چون تهران به خلق وضعیتی خارق العاده انجامیده است. به گونه ای که بدبینانه ترین تخمین ها رأی احمدی نژاد در تهران را حداقل 10 درصد بیش از کاندیدای رقیب خود برآورد می کنند، شهرستان ها و روستاها هم که جای خود دارد.      ادامه مطلب...

غیر از تهمت ها و دروغ ها و امارسازی هایی که در مناظره کروبی و موسوی رد و بدل شد، عصبانیت بی مورد موسوی علیه مجری برنامه که پس از مدتها مشاهده بی قانونی مناظره کنندگان در جلسات متعدد یک جمله تذکر قانونی داد، چهره واقعی وی را نمایان ساخت و به نظر می رسد در نتایج نظر سنجی ها در روزهای اینده برایش نتیجه کاملا منفی داشته باشد.
در مناظره امشب هنگامی که مجری برنامه به موسوی تذکر داد که کاندیدای غائب در مناظره حضور ندارد ولی طرفین تمام وقت مناظره را به او اختصاص داده اند، میرحسین موسوی گفت: من راجع به سیاست‌های چهار سال گذشته صحبت می‌کنم و خطاب به مجری ادامه داد: من از شما تعجب می‌کنم چرا وقتی کسان دیگر در اینجا صحبت می‌کنند چنین تذکری نمی‌دهید ؟ من تمام وقتم را می‌دهم تا ایشان سه برابر من اینجا صحبت کنند و هر دروغی که می‌خواهد، بگوید.
وی گفت: وقتی ایشان اینجا دروغ می‌گوید هیچکس یقه‌اش را نمی‌گیرد. من اسم کسی را نبردم.
موسوی ادامه داد: بنده یک فرد انقلابی هستم و در اعتراض به وضعیتی که ایشان بوجود آورده، سخن می‌گوییم و اگر اینطور نبود من نمی‌خواستم وارد شوم و همان کار فرهنگی خود را می‌کردم.
وی خاطرنشان کرد: ایشان مملکت را به جایی کشانده است که پر از دروغ و نفاق است و پرونده سازی می‌کند و خجالت نمی‌کشد که در مقابل بنده بصورت بازی، مدام عکس خانم بنده را نشان می‌دهد درحالیکه خانم من یک استاد دانشگاه و یک فرد روشنفکر است و من نمی‌خواهم تعصب شخصی را وارد این موضوع کنم ولی ایشان تا این اندازه خودش را پایین می‌آورد.
این کاندیدای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ادامه داد: حالا شما به بنده می‌گویید که من حرف نزنم؟ من اجازه می‌دهم که ایشان بیاید و حرف بزند و نماینده دادستانی هم نباشد که زمان را اندازه‌گیری کند و عیبی هم ندارد.
موسوی خطاب به مردم گفت: ای مردم همه صحبت‌ها را در کنار هم قرار دهید و این گراف‌هایی که بنده نشان دادم، یادتان باشد و بدانید که این نمودارها را بالا و پایین می‌کنند تا شما را گول بزنند و نقش مار می‌کشند تا سعی کنند شما را به بیراهه ببرند و من با اینها مخالفم.
مجری برنامه در پایان خطاب به میرحسین گفت: آقای مهندس من فقط تذکر قانونی را عرض کردم و شما در بیان هر مطلبی آزاد هستید.
موسوی در پایان گفت: ایشان همه جا صحبت می‌کند و تهمت می‌زند و صدا و سیما، سایت‌ها و پول‌ها هم در اختیارش است. 

نوشتاری از استاد حاج حیدر رحیم‌پور ازغدی
در آن روزهای سخت دهه‌ی 70 و در شرایط ناامیدکننده‌ای که بیراهه رفتن جناح راست، میدان حمله به انقلاب اسلامی را برای شاخه چپ‌نما که راست‌گراتر از آنان بودند، آماده ساخته بود و چپ‌های لیبرال شده و شرمنده در دوره‌ی دولت گذشته، در پی آن بودند که با شبه‌انقلابی مخملین و به سبک امریکایی، خط رهبری را کور کنند و هر روز به شکلی با پنجه‌های تخریب از درون دستکشی مخملی بر سر ارزش‌های انقلاب اسلامی و انقلابیون می‌کوبیدند و راستی‌ها، همه وا داده و منکوب و میخکوب زمین شده بودند، گروه‌هایی غالباً از دانشجویان و طلاب، به یاری ارتباطی ایمانی، هماهنگ گردیدند و دگربار پرچم «عدالتخواهی اسلامی» و فرهنگ انقلابی را در شرایطی بس دشوار و پرخرج و تلفات‌بار که هنوز هم چوبش را می‌خورند، به‌پا داشتند.
آری ابوذر صفتانی که در آن دوران با منطق سلمان پاک، در شرایطی که انقلاب از هر دو سوی، محاصره شده بود، وارد میدان پُر از مین شدند که چپ و راست، آن را چیده بودند و بانگ عدالتخواهی و بازگشت به اصول انقلاب را سر دادند و فضایی ساختند که سراسر کشور را به تدریج گرفت و در آن گفتمان ارزشی و انقلابی، انتخابات ورق خورد و رئیس‌جمهوری عدالتخواه، دگر بار پرچم امام و رهبری را به انتخاب مردم هوشیار و تحت تأثیر آموزه‌های رهبری، بر سر دست گرفت و به ریاست جمهوری برگزیده شد.
گرچه من در دوره‌ی نخست، قالیباف را حمایت کردم زیرا ایشان را از نوجوانی می‌شناختم و پیش از انقلاب و سپس در دوران جنگ و دوران ریاست نیروهای انتظامی، مدیریت موفق او را دیده بودم و از احمدی‌نژاد، هیچ سابقه و شناختی نداشتم، لیکن در دوره‌ی دوم با همه قدرت، کمر همت به تبلیغ برای احمدی‌نژاد بستم و علی‌رغم قدردانی از تلاش‌های رضایی در دوره‌ی‌ جنگ و سوابق برخی دیگر، در این انتخابات که در پیش است نیز قاطعانه و بدون هیچ تردیدی از تداوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد دفاع می‌کنم و تردیدی هم ندارم که نیروهای صادق انقلاب و افکار عمومی ملت، احمدی‌نژاد را با اکثریتی قاطع، برخواهند گزید. برخی از دلایل من برای گزینش ایشان اینهاست که اگر منتقدان او نیز عادلانه قضاوت کنند، می‌پذیرند:               ادامه مطلب...

جورج بوش در موسسه بروکینگز گفت:ما قبل از آنکه احمدی‌نژاد بر سر کار بیاید داشتیم به نتایج دلگرم‌کننده‌ای درباره موضوع هسته‌ای ایران می‌رسیدیم چون آنها با توقف غنی‌سازی «موافقت» کرده بودند متاسفانه پس از انتخاب رئیس جمهور احمدی‌نژاد، ایران مسیر برعکسی را برگزید و اعلام کرد بار دیگر به غنی‌سازی دست می‌زند.
به گزارش خبرگزاری فارس، روزنامه وطن امروز نوشت: انتشار ناگفته‌هایی از مذاکرات هسته‌ای سعدآباد توسط دکتر حسن عباسی، رئیس مرکز بررسی‌های دکترینال امنیت بدون مرز که روز یکشنبه 3 خرداد در روزنامه «وطن امروز» منتشر شد با واکنش‌های بسیاری مواجه شد. البته آن بخش از صحبت‌های عباسی مبنی بر «قول تعلیق 10 ساله» حسن روحانی به جک استراو، وزیر وقت خارجه انگلیس بسیار مورد توجه واقع شد اما در مقابل واکنش نامناسب و زننده حامیان رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص را در پی داشت. حامیان حسن روحانی بلافاصله پایگاه‌های خبری خود را محلی برای بیان توهین‌های بی‌شمار به روزنامه «وطن امروز» و دولت نهم قرار دادند و حامیان احمدی‌نژاد را «هوچی‌گر» قلمداد کردند از دیگر سو، روابط عمومی مرکز تحقیقات استراتژیک، تحت مدیریت حسن روحانی نیز، با انتشار جوابیه‌ای که البته پس از انتشار در سایت‌های همسو، در اختیار روزنامه «وطن امروز» قرار گرفت، بسیار عجیب اظهارات حسن عباسی را تکذیب کرد. اطلاق عبارت «عجیب»‌برای این جوابیه بدان دلیل است که متاسفانه مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام که یک نها کاملا حکومتی و غیرحزبی است، در جوابیه خود اقدام به موضع‌گیری انتخاباتی کرده است. در این بیانیه همچنان «وطن امروز» به مثابه دولت نهم انگاشته شده و مخاطب بیانیه، شخص احمدی‌نژاد تلقی می‌شود. از سوی دیگر این نکته نیز حائز اهمیت است که آقای حسن عباسی که ریاست مرکز بررسی‌های دکترینال را برعهده دارند، هیچگونه سمت دولتی ندارند ضمن اینکه مرکز تحت مدیریت وی نیز کاملا غیردولتی و خصوصی است.        ادامه مطلب...