انقلاب های مخملی یا "انقلاب های رنگی" یا "گُلی" از شیوه های براندازی نرم است که نوعی سرنگون کردن حاکمیت و جابجایی قدرت است و از شیوه مبارزه منفی و نافرمانی مدنی بهره می گیرد.

در برخی از کشور های اروپای مرکزی، اروپای شرقی و آسیای مرکزی انقلاب مخملی طراحی و پیاده شده است. این واژه برای نخستین بار از سوی والسلاوهادل – رئیس جمهور پیشین چک، که در آن زمان رهبر مخالفان چکسلواکی سابق بود – به ادبیات سیاسی وارد شد.

در سال 1989 طی یک دوره شش هفته ای، مخالفان حکومت در چکسلواکی با انجام سلسله اقداماتی زنجیره ای توانستند رژیم حاکم را سرنگون کرده و قدرت را در دست بگیرند.

این طرح و ایده به ترتیب در کشورهایی همچون صربستان، گرجستان، اوکراین و قرقیزستان منجر به تغییر طبقه حاکم شد. غرض اصلی از طراحی و پیاده سازی انقلاب های مخملی، براندازی حکومت هایی است که آمریکا آنها را مانع بسط و گسترش سلطه خود میداند.

برخی از اهداف آمریکا از سازماندهی انقلابهای رنگی از این قرار است: 1- تسلط بر مناطقی که از جهت سیاسی و راهبردی اهمیت ویژه دارند / 2- کنترل مسیر انتقال انرژی و جلوگیری از تسلیحاتی شدن آن /  3- حذف یا مهار نظام هایی که مانع گسترش سلطه آمریکا هستند /  4-ممانعت از ایجاد اتحادیه های نظامی و امنیتی در آسیا، خاورمیانه و آسیای مرکزی /  5-همسو نمودن کشورهای موردنظر با سیاست های آمریکا /  6- فرصت سازی اقتصادی برای آمریکا / 7- مهار بیداری اسلامی

با فروپاشی شوروی سابق، آمریکا وناتو به حلقه اول و اروپای شرقی؛ یعنی سپر دفاعی هارتلند، نفوذ یافتند. پس از آن، توسعه نفوذ در حلقه دوم در دستور کار آمریکا قرار گرفت. برای این منظور نفوذ در گرجستان اولویت اول را داشت. آمریکا و متحدان اروپایی اش، از طریق بنیاد سوروس و موسسات به ظاهر غیردولتی، به ساماندهی یک انقلاب رنگی در گرجستان پرداختند تا سلطه ناتو به گرجستان – به عنوان حیات خلوت روسیه – گسترش یابد.

در انتخابات پارلمانی نوامبر 2003 دو ائتلاف به رقابت پرداختند: یکی "ائتلاف گرجستان نو" و دیگری "ائتلاف تروئیکای گرجستان". در کوران رقابت انتخاباتی، بنیاد سوروس (که مسئولیت پشتیبانی از انقلاب مخملین در گرجستان را عهده دار بود) پیروزی ائتلاف تروئیکا را پیشاپیش اعلام نمود. اما پس از انتخابات، نتایج شمارش آرا بر پیروزی "ائتلاف گرجستان نو" دلالت می کرد. با اعلام نتایج اولیه انتخابات ائتلاف تروئیکای گرجستان به نتیجه انتخابات اعتراض نمود و دولت را متهم به تقلب در انتخابات کرد.

ائتلاف تروئیکای گرجستان – که از طریق رسانه های آمریکایی و اروپایی حمایت می شدند – هواداران خود را به مبارزه منفی و نافرمانی مدنی فراخواندند. جنبشی به نام کامارا توانست پانزده هزار نفر را در پایتخت سازماندهی نماید. آنان چند روز در مقابل ساختمان های دولتی از جمله ریاست جمهوری تجمع کردند و طبق برنامه به پلیس و ارتش گرجستان شاخه های گل رز اهدا می کردند. در روز افتتاح پارلمان این کشور و در حالی که رهبر ائتلاف گرجستان نو؛ یعنی شواردنازه مشغول سخنرانی بود، مخالفان به رهبری ساکاشویلی (از رهبران ائتلاف تروئیکا)، بدون مقاومت پلیس وارد پارلمان شدند و اجازه ندادند "ائتلاف گرجستان نو" قدرت را در دست بگیرد. سرانجام با موافقت مقامات روسی، شواردنادزه به استعفا شد و انقلاب به اصطلاح گل رز در گرجستان موارد زیر را شامل می شود:

1-تزریق کمک های مالی آمریکا و غرب به مخالفان حکومت گرجستان

2-حمایت تبلیغاتی وسیع آمریکا و غرب از ائتلاف تروئیکای گرجستان و تخریب و تشویش اذهان عمومی

3-متهم نمودن نظام حاکم در گرجستان به فساد مالی، فساد سیاسی و ناکارآمدی

4-افزایش انتظارات و مطالبات عمومی در جریان مبارزات انتخاباتی

5-متهم نمودن دولت گرجستان به تقلب در انتخابات

6-از پیش برنده اعلام نمودن جریان های متمایل به آمریکا و غرب

7-درخواست بازشماری آرا و همچنین فشار به دولت برای به رسمیت شناختن پیروزی مخالفان

8-فراخوان مخالفان به مبارزه منفی و نافرمانی مدنی

9-تصرف پارلمان و ماکن دولتی و به تعطیلی کشانیدن ادارات.     این مطلب ادامه دارد... منبع