پس از شنیدن خطبه های مقام معظم رهبری در روز جمعه همه به فکر رفتند که چگونه میتوان از تمامی این سخنان به نفع خود سود برد.
چیزی که شاید از ذهن مردم و مخاطبان سایتهای خبری تحلیلی دور ماند، نکاتی بود که در خطبه اول نماز جمعه به آن اشاره شد و شاید بتوان گفت نماز را به جای عبادی-سیاسی، سیاسی-سیاسی کرد.
مقداری راجع به آن توضیح میدهم ولی قضاوت و تصمیم گیری به عهده خوانندگان و شنوندگان خطبه میباشد.
اولین کلامی که هر خطیب توانایی با آن سخنش را آغاز میکند، حتما موردی است که  برای آن تفکر بیشتری شده و مقام معظم رهبری با قرائت این آیه خطبه اول را شروع نمودند:
«هو الّذى انزل السّکینة فى قلوب المؤمنین لیزدادوا ایمانا مع ایمانهم و للَّه جنود السّماوات و الأرض و کان اللَّه علیما حکیما»(1)
آنچه در آیات قبلی آمده است مواهب بزرگى است که خدا در پرتو فتح مبین (صلح حدیبیه) نصیب پیامبر (ص) کرد، اما در آیه مورد بحث از موهبت عظیمى که بر همه مؤمنان مرحمت فرموده بحث مى‏کند، مى‏فرماید:" او کسى است که سکینه و آرامش را بر دلهاى مؤمنان نازل کرد تا ایمانى بر ایمانشان بیفزاید در حالى که لشکریان آسمانها و زمین از آن خدا است، و خداوند دانا و حکیم است" (2)
این سکینه چیست ؟
لازم است در اینجا داستان" صلح حدیبیه" را مروری نمائیم و خود را در فضاى" حدیبیه" و در جوى که بعد از صلح پیدا شد تصور کنیم، تا با مفهوم آیه آشنا گردیم.
در ماجراى حرکت پیامبر اکرم از مدینه به سمت مکه با چند صد نفر از یاران و اصحاب خود به قصد عمره - در سال ششم از هجرت - حوادثى پیش آمد که از چند جهت موجب طوفانى شدن دلهاى مؤمنان شد.
از یک سو پیامبر (ص) خوابى دیده بود- رویایى الهى و رحمانى- که با یارانش وارد مسجد الحرام مى‏شوند، و به دنبال آن عزم زیارت خانه خدا میکند، غالب اصحاب فکر مى‏کردند تعبیر این خواب و رؤیاى صالحه در همین سفر واقع مى‏شود، در حالى که مقدر چیز دیگرى بود.
از سوى دیگر مسلمانان محرم شده بودند و حیوانات قربانى با خود آورده بودند، اما بر خلاف انتظارشان توفیق زیارت خانه خدا نصیب آنها نشد و پیامبر (ص) دستور داد در همان حدیبیه شتران قربانى را نحر کنند، و از احرام بیرون آیند، کارى که براى آنها بسیار سخت و باورنکردنى بود، چرا که آداب و سنن آنها و نیز دستورات اسلام ایجاب مى‏کرد تا مناسک عمره را انجام ندهند از احرام بیرون نیایند.
از سوى سوم طی صلحنامه حدیبیه که پیامبر (ص) با سران قریش منعقد میکند، در مواد آن مطالبى بود که پذیرش آن بسیار سنگین مى‏نمود. از جمله اینکه اگر کسى از قریش مسلمان شود و به مدینه پناه آورد مسلمانان او را به خانواده‏اش تحویل دهند، اما عکس آن لازم نیست!
از سوى چهارم به هنگام تنظیم صلحنامه نماینده سران قریش حاضر نشد کلمه" رسول اللَّه" کنار نام محمد (ص) باشد، و با اصرار آن را حذف کرد، و حتى با نوشتن" بسم اللَّه الرحمن الرحیم" نیز موافقت نکرد، و اصرار داشت به جاى آن" بسمک اللهم" نوشته شود که با سنت اهل مکه سازگار بود.
هر کدام از این چهار امر به تنهایى مطلب ناگوارى بود تا چه رسد به مجموع آنها، و به همین جهت تزلزلى در قلوب افراد ضعیف الایمان افتاد، حتى وقتى سوره فتح نازل شد بعضى با تعجب پرسیدند: چه فتحى؟!
اینجا است که باید لطف الهى شامل حال مسلمانان شود و سکینه و آرامش را به دلهاى آنها باز گرداند، نه تنها ضعف در آنان راه نیابد، بلکه به مصداق" لِیَزْدادُوا إِیماناً مَعَ إِیمانِهِمْ" بر قدرت ایمان آنها هم افزوده شود، آیه فوق در چنین شرایطى نازل گردید.(3)
اما رهبر معظم انقلاب فقط این مورد را مد نظر دارد و چنین میگوید:
"نیروهاى دشمن متکى به عقبه‏ى مکه بودند، نیرو داشتند، سلاح داشتند، جمعیت زیاد داشتند؛ این یک طرف قضیه بود که موجب اضطراب میشد، موجب تشویش براى بسیارى از مؤمنین میشد؛ از طرف دیگر، پیغمبر اکرم بر طبق آن سیاست عظیم مکتوم الهى - که بعد براى همه آشکار شد - در مقابل کفارى که آمده بودند در مقابل او، در مواردى کوتاه آمد؛ گفتند اسم «رحمان و رحیم» را، «بسم اللَّه»، را از این نوشته حذف کنید، پیغمبر قبول کرد؛ و چند مسئله از این قبیل پیش آمد. این هم دلهائى را مشوش کرد، مضطرب کرد."
واضح است در تمامی این امور مهمترین و سختترین آنها "عقب نشینی" پیامبر اکرم(ص) است. (البته نه از موضع ضعف) که مقام معظم رهبری به آن اشاره داشتند. شاید توجه داشتن به اینکه رهبر در پایان سخنان خود همگی را به یاد اوضاع وخیم سال 78 انداختند ما را بیشتر متوجه پیچیدگی این قضیه کند.
صد در صد انتخاب چنین موضوعی در فضای کنونی متناسب با این احوالات است. حال اینکه مصداق صلح حدیبیه در این زمان موضوع "تقلب در انتخابات" است ، یا "نامه برخیها" و یا هر چیز دیگر ؛ مصداق سران قریش چه کسانی میباشند؟! و عقب نشینی رهبر معظم در چه مواردی است؟ به عهده خود شما!
همانطور که پس از هفده هجده ماه از صلح حدیبیه سران قریش نقض پیمان کردند و سریع به دنبال بستن مجدد آن پیمان بر آمدند، پیامبر اکرم به آنها اعتنایی نکردند و در پی آن فتح عظیم مکه رخ داد؛ اگر در این زمان هم بار دیگر نقض پیمانی صورت گیرد برخورد نیز "صریح" تر خواهد بود و ان شا الله فتح عظیمی به دنبال خواهد داشت. منبع
دانلود فایل صوتی درد دل و عهد رهبر با امام زمان(عج)